In deze terugkerende rubriek geven wij onze visie op fysiotherapie en alles wat daaraan gekoppeld is. In deze tweede aflevering de vraag op welke stoornis direct aangegrepen kan worden door fysiotherapie, volgens Nuijten & Donkers.

Even terug naar Piet van 75 jaar uit de vorige aflevering van Visie op Therapie. Zoals hierin werd aangegeven, is de stoornis datgene waarop de fysiotherapeut zich zou moeten richten binnen zijn behandeling, om uiteindelijk het hoofddoel dat gesteld was op activiteiten- en participatieniveau (traplopen bij zoonlief in Amsterdam) te bereiken.

In het voorbeeld van Piet blijkt sprake van 2 stoornissen: pijn rond- en stijfheid van het heupgewricht. De vraag is nu: waar richten we ons op tijdens de behandeling? Gaan we de pijn primair bestrijden of gaan we de beweeglijkheid van het heupgewricht verbeteren?

De pijnklacht is vrijwel altijd de reden waarom een patiënt de fysiotherapeut bezoekt, de pijn staat op de voorgrond. Wat (lees: welk weefsel) de pijn echter veroorzaakt, is in veel gevallen niet 1-2-3 helder. Pijn kan veroorzaakt worden door een prikkel vanuit de spieren, pezen, het gewrichtskapsel etc. Aan de fysiotherapeut de schone taak te achterhalen waar de pijn vandaan komt. Sec de behandeling richten op pijn, zoals gedaan kan worden met stroom, massages of pijnstillers, lost naar onze mening de oorzaak niet op.

Bij Nuijten & Donkers gaan we er vanuit dat de oorzaak in de meeste gevallen primair gelegen is in een beperkt beweeglijk gewricht. De vragen die wij onszelf namelijk elke keer weer stellen, zijn: Waarom wordt een spier korter? Waarom is de spanning in een spier hoger? Waarom raakt een pees ontstoken? Waarom raakt een gewricht stijf?

Gelukkig geeft de wetenschap op een van deze vragen antwoord, nl. een gewricht wordt stijver wanneer je het niet/minder beweegt. Voorbeelden hiervan zijn gips, langdurige werkhoudingen, knellende schoenen etc. Al na 24 uur gips worden er veranderingen in het gewrichtskapsel waargenomen met de microscoop. Een experiment dat al lang geleden gedaan werd met een gewricht van een dier toonde aan dat de beperking van het ingegipste gewricht niet werd veroorzaakt door verkorte spieren, maar door het gewrichtskapsel.

Zodra een gewricht beperkt beweegt, heeft dit ook consequenties voor de andere weefsels rond het gewricht, zoals spieren en pezen. Deze zullen, naargelang de specifieke situatie, gespannen raken, ontsteken etc. In onze redenering zijn dit dan ook gevolgen van het slechter functioneren van het gewricht.

Door middel van een passieve mobilisatie, een manuele behandeltechniek die direct aangrijpt op het gewricht en daarmee op het kapsel, kunnen we dus direct aangrijpen op de oorzaak van Piets klachten. Deze techniek staat daarom ook centraal in vrijwel al onze behandelingen. Over de passieve mobilisatie in een latere Visie op Therapie meer.

Wanneer de beweeglijkheid is verbeterd, moet jij als patiënt ervoor zorgen dat deze bewegingswinst behouden blijft door oefeningen thuis. Zo werken wij samen met jou aan het herstel van je klachten.