Met de term 'frozen' in frozen shoulder (ook wel capsulitis adhaesiva genoemd), wordt verwezen naar de zeer matige beweeglijkheid die de frozen shoulder kenmerkt. De schouder is als het ware bevroren. Het draaien en heffen van de arm is fors beperkt. De klachten worden vermoedelijk veroorzaakt door een ontsteking van het kapsel van het schoudergewricht.

Het kapsel dat normaal gesproken de schouder stuurt in zijn bewegingen, kan zijn functie niet meer goed uitoefenen en de bewegingen van de schouder raken beperkt. Het is niet altijd duidelijk wat een frozen shoulder veroorzaakt, wel is duidelijk dat je door het immobiliseren van de schouder (zoals bijvoorbeeld het dragen van een mitella in het geval van een botbreuk) een frozen shoulder kunt ontwikkelen.

 

Risicofactoren voor het ontstaan van frozen shoulders zijn:

• Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen;
• Het ontwikkelt zich tussen het 40e en 65e levensjaar
• 10-20% van de patiënten zijn diabeet
• Ziekten/omstandigheden die aanleiding lijken te geven voor een frozen shoulder zijn: de ziekte van Parkinson, hyperthyroïdisme (= verhoogde activiteit van de schildklier) en klinische depressie.

Het ontstaan en de ontwikkeling van de frozen shoulder voltrekt zich in 3 fasen.

• 1. de 'freezing' fase, deze duurt ongeveer 2-9 maanden, er is een duidelijke pijn rondom de schouder (m.n. 's nachts) en de beweeglijkheid wordt steeds minder.
• 2. de 'frozen' fase, deze duurt 4-12 maanden en deze kenmerkt zich door een afnemende pijn, maar een onveranderde stijfheid
• 3. de 'thawing' fase , deze duurt 12-42 maanden. Heel langzaam herstelt de beweeglijkheid en het probleem wordt heel geleidelijk opgelost.

Als je bovenstaande tijdsduur in de fasen ziet, dan mag het duidelijk zijn dat het herstel van de frozen shoulder lang duurt. Om het herstel te bespoedigen wordt geadviseerd veel met de schouder te oefenen in de beperkte richtingen. Hierin speelt de fysiotherapeut een actieve rol.

Daarnaast kan de fysiotherapeut het bewegingsherstel proberen te beïnvloeden door de arm van de patiënt passief te bewegen in de beperkte bewegingsrichtingen, ofwel passief te mobiliseren. Meestal volstaat een conservatief (niet-operatief) beleid. Indien na 6 maanden fysiotherapeutische behandeling geen verbetering wordt gezien, kan een operatie worden overwogen. Maar ook dit werkt niet in alle gevallen.

Ongeveer 6% van de mensen met een frozen shoulder houdt aanzienlijke restklachten.