Het hielspoor is een veelvoorkomende blessure bij hardlopen. Lopers krijgen heftig stekende pijn onderop de hiel bij de aanhechting van de peesplaat op de hiel. Deze peesplaat heet de fascia plantaris en deze verbindt de pezen van de tenen met het hielbeen. Tijdens de afzetbeweging van de voet tijdens het hardlopen is de pees actief.

De benaming hielspoor is eigenlijk een verkeerde benaming. Een hielspoor is namelijk een aanhangsel aan het hielbot dat zich gevormd heeft door kalkafzetting aan de hiel. Het hielspoor zelf veroorzaakt geen pijn. Er zijn veel mensen die een hielspoor hebben, maar dit niet weten omdat het geen pijn veroorzaakt. Je hebt pas last van hielspoor als het weefsel en botvlies er omheen geïrriteerd of ontstoken raken. Door verschillende oorzaken ontstaan kleine scheurtjes in de pees. De ontsteking of scheurtjes leiden tot pijn en irritatie en omdat het lichaam dit probeert te herstellen ontstaat er vaak na verloop van tijd een kalkspoor of botaansporing - een hielspoor. Indien er sprake is van een ontsteking van de peesplaat, wordt er gesproken van een fascitis plantaris.

De pijn ontstaat vrijwel nooit acuut, maar geleidelijk. In het beginstadium is er vaak sprake van een stijf en pijnlijk gevoel na hardlopen of 's ochtends bij opstaan uit bed. De aanhechting van de pees is drukpijnlijk (aan de 'voor-onderzijde' van de hiel'). Indien geen maatregelen worden genomen kan de pijnklacht ook aan het begin van de inspanning op gaan treden en zelfs tijdens de gehele inspanning.

Bij onderzoek blijkt naast de drukpijnlijke aanhechting van de pees vaak een verminderde beweeglijkheid van de enkel- of voetgewrichten.

Een mogelijke verklaring voor het ontstaan van pijnklachten in het gebied van de fascia plantaris is een veranderde voetafwikkeling tijdens (hard)lopen door de verminderde beweeglijkheid van de enkel- en/of voetgewrichten.

Een normale voetafwikkeling vereist voldoende beweeglijkheid van de voetgewrichten. Aangezien er in de voet veel gewrichten zijn, is een grondig onderzoek van de bewegingen in de voet noodzakelijk. Hierbij valt op dat vaak de gewrichten van het eerste middenvoetsbeentje met de voetwortel minder goed bewegen. Dit heeft een veranderde manier van afwikkelen tot gevolg, wat veranderde richting van trekspanning kan geven in de peesplaat van de voet tijdens de afzetbeweging. Met andere woorden: je bent gedwongen je voet net iets anders af te zetten. Deze veranderingen zijn niet of nauwelijks merkbaar voor de loper. De veranderde trekspanning op de pees kan een ontsteking van de pees veroorzaken.

Met echografie kun je de ontstekingsreactie goed in beeld brengen. Indien de ontsteking lang aanwezig is, kunnen er verkalkingen in de pees ontstaan. Lees in het volgende blogpost meer over tips bij het hielspoor!